دانش میراثى است گزین و آداب ، زیورهاى نوین جان و تن و اندیشه آینه روشن . [نهج البلاغه]
سه شنبه 04 تیر 17: امروز

خداوندا بر من ببخشای و در دیوان عمل لغزشهای مرا نادیده بگیر. تو بهتر از من میدانی که چه کرده ام و چه گفته ام  و آنچه را که گذشت روزگار از خاطر و پرده فراموشی پنهانش را که داشته است به حساب من مگذار.

خداوندا همی خواهم اگر تسلیم هوای نفس شوم  و بار دیگر توبه خویش بشکنم تو همچنان بار دیگر قلم بخشایش بر ناشایستگی های من فرو کشی و بار دیگر پوزش مرا بپذیری .

الهی از نویدهای پنهانی که به شهوت خویش داده ام و بدین نویدها خرسند و آرامش خواسته ام . از گامهای بلند و خطر خیزی که به سوی خود رائی و خود سری برداشته ام و نظام اجتماع انسانیت را ناچیز انگاشته ام  از نیکوئیهائی که قلب من وهوس من نگذاشتند با دست من تکمیل شود.

 الهی اکنون پیشانی عجز به درگاه تو بر خاک میگذارم و از همه این تباهی ها به توبه می گرایم .

خداوندا چشم ما گاهی به ناروا گشوده شود و به ناروا به هم آید.

خداوندا زبان ما احیانا از منطقه حق و وجدان بدان سو رود و حقایق را باژگون ادا نماید .

خداوندا در قلب ما تمایلات پنهانیست که اگر روزی وجود خارجی یابد و مفهوم بی رنگ آن رنگ صداقت و مصداق گیردجنایتی بزرگ اتفاق خواهد افتاد.

خداوندا کلمات یاوه بسیار باشد که آن را نشناسیم و از ادای آن پرهیز نتوانیم کرد.

خداوندا اکنون از چشمکهای ناروای چشم و انحراف ناستوده ی زبان و امیال نا هنجار قلب و سخنان یاوه به آستان تو پناه میاورم واز تکرار آنچه ناپسند باشد پوزش میخواهم


 نویسنده ابوذر نعمت الهی در شنبه 85/6/18 و ساعت 6:0 صبح | گفتنیهای دوستان()
 :جستجو

بالا

بالا